Opracowywany przez Uniwersytet Stanforda we współpracy z wydawnictwem Elsevier i firmą SciTech Strategies ranking ocenia cały dorobek naukowy poszczególnych uczonych według indeksu bibliometrycznego. W tym roku na liście znalazło się 3 pracowników Łukasiewicz – IMN: prof. dr hab. inż. Grzegorz Lota, dr inż. Adrian Radoń i dr hab. inż. Krzysztof Fic, prof. PP.
Doświadczenie i wykształcenie
Jestem absolwentem Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej. W 2005 roku uzyskałem stopień naukowy doktora nauk chemicznych w zakresie technologii chemicznej, a w 2012 roku stopień naukowy doktora habilitowanego. Dodatkowo w 2006 roku ukończyłem studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zdobywając tytuł zawodowy magistra. W 2020 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mi tytuł profesora nauk ścisłych i przyrodniczych. Od 2007 roku pracuję w Łukasiewicz – Instytucie Metali Nieżelaznych Oddział w Poznaniu. Obecnie jestem Dyrektorem Oddziału.
Najważniejszy projekt
Prowadzę badania naukowe związane z modyfikacją materiałów elektrodowych oraz elektrolitów do zastosowania w chemicznych źródłach prądu. Zajmuję się również badaniem wpływu korozji kolektorów prądowych na pracę układów bateryjnych.
Pasja
Kynologia, kultura Dalekiego Wschodu – sztuki walki.
Doświadczenie i wykształcenie
Jestem absolwentem Wydziału Mechanicznego Technologicznego Politechniki Śląskiej. W roku 2018 ukończyłem studia na kierunku Nanotechnologia i Technologie Procesów Materiałowych uzyskując tytuł magistra inżyniera. W tym samym roku rozpocząłem studia doktoranckie w dyscyplinie inżynieria materiałowa, a także pracę w Łukasiewicz – IMN w Centrum Materiałów Funkcjonalnych.
Najważniejszy projekt
W realizacji projektów naukowych oraz badawczo-rozwojowych kieruję się podejściem holistycznym, dzięki czemu (przez co) zaangażowany jestem w realizację kilku projektów badawczych skupiających się na takich zagadnieniach jak alloy design, wytwarzanie przyrostowe, synteza nanomateriałów dedykowanych do terapii antynowotworowych, zastosowań wysokoczęstotliwościowych oraz procesów katalitycznych. Wskazując jeden z projektów jako najważniejszy, umniejszyć musiałbym innym, które realizowałem lub realizuję. Dla mnie każdy projekt jest tak samo ważny, gdyż odpowiada na pewne pytania badawcze postawione przed jego realizacją lub powstające w trakcie realizacji. Te drugie, mimo iż bardziej frustrujące, są znacznie ciekawsze, a odpowiedź na nie niejednokrotnie prowadzi do kolejnych pytań, a w następstwie dalszych projektów.
Pasja
W czasie wolnym, podobnie jak w pracy, lubię podejmować się nowych wyzwań oraz prowadzić doświadczenia, jednakże już w domowym laboratorium zwanym kuchnią. Według rozważań Hipokratesa jestem cholerykiem, co zapewne skutkuje brakiem stałego hobby, o którym mógłbym tutaj napisać.
Doświadczenie i wykształcenie
Jestem absolwentem Wydział Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej. W 2012 roku uzyskałem stopień naukowy doktora nauk chemicznych w zakresie technologii chemicznej, a w 2020 roku stopień naukowy doktora habilitowanego. Jestem zatrudniony w Politechnice Poznańskiej na stanowisku profesora uczelni, jak również jestem profesorem wizytującym w Kansai University (Osaka, Japonia). W kadencji 2016-2021 byłem członkiem Akademii Młodych Uczonych Polskiej Akademii Nauk, a obecnie jestem m.in. członkiem Rady Narodowego Centrum Nauki (kadencja 2020-2024). Jestem współautorem ponad 70 artykułów naukowych, cytowanych ponad 2500 razy, a także ponad 20 patentów i 30 wniosków patentowych.
Najważniejszy projekt
W 2017 roku jako pierwszy w Polsce naukowiec pracujący na uczelni o profilu technicznym, pozyskałem grant finansowany przez Europejską Radę ds. Badań Naukowych (European Research Council), Starting Grant (GA 759603).
Pasja
Pasjonat liczb pierwszych i bliźniaczych, niemieckiej myśli filozoficznej, literatury młodopolskiej i twórczości Wisławy Szymborskiej.
