Obszar II. Zadanie 2.Wytwarzanie warstwowych materiałów na bazie magnezu na podłożu niklu, stopów niklu lub żelaza do zastosowań w modelowej baterii rezerwowej oraz dobór i optymalizacja pozostałych elementów baterii.
Projekt nr:
Celem niniejszego zadania jest opracowanie modelu baterii opartego na układzie Mg-PbSO4, wykonanej przy zastosowaniu nowocześniejszej technologii proszkowej, pozwalającej na zdecydowane obniżenie odpadowości, uproszczenie konstrukcji, zwiększenie energii właściwej oraz obniżenie temperatury powierzchni baterii w trakcie jej pracy. Ta ostatnia zaleta w konsekwencji zwiększa bezpieczeństwo układów sąsiadujących z baterią w zespole wyższego rzędu.
Autor: mgr inż. Sławomir Styczyński
Rezerwowe baterie termiczne stosowane są jako źródła energii elektrycznej w układów samonaprowadzających sterowanych środków bojowych i ćwiczebnych. Ze względu na silnie zróżnicowane wymogi dotyczące parametrów eksploatacyjnych, w bateriach tego rodzaju stosowany jest szeroki wachlarz układów elektrochemicznych; a wytwarzane są one za pomocą dwóch typów technologii. Układ Mg-PbSO4 stosuje się, jak do tej pory, w bateriach wykonanych za pomocą starszej technologii nasycanej. Celem niniejszego zadania jest opracowanie modelu baterii opartego na układzie Mg-PbSO4, wykonanej przy zastosowaniu nowocześniejszej technologii proszkowej, pozwalającej na zdecydowane obniżenie odpadowości, uproszczenie konstrukcji, zwiększenie energii właściwej oraz obniżenie temperatury powierzchni baterii w trakcie jej pracy. Ta ostatnia zaleta w konsekwencji zwiększa bezpieczeństwo układów sąsiadujących z baterią w zespole wyższego rzędu.Realizacja zadania oparta jest o wytworzenie niektórych materiałów, dobór pozostałych, ich formowanie w poszczególne elementy baterii, następnie wykonanie szeregu modeli baterii i opracowanie.
konstrukcji. Wykonane zostały trzy rodzaje proszku magnezu o powierzchni właściwej i uziarnieniu scharakteryzowanych na poniższym rysunku, opracowano także metodę otrzymywania anod magnezowych poprzez naprasowanie proszku magnezu na podłoże niklowe.
Kolejnym etapem zadania była optymalizacja układu elektrolit-separator. Materiałem wiążącym elektrolit spełniającym jednocześnie funkcję separatora jest SiO2. Krzemionki otrzymano na drodze strąceniowej, a pole powierzchni właściwej uzyskanych materiałów w zależności od warunków procesu wynosiło od 52 – 562 [m2/g], następnie opracowano metodę wykonywania warstwy elektrolit-separator poprzez naprasowywanie układu elektrolit-stabilizator na anodę magnezową.
Kolejne etapy zadania dotyczą optymalizacji katody, układu grzewczego oraz konstrukcji ogniwa i baterii.